Καλώς ήρθατε...
Ανάκογλου, Αναστασόπουλε καλώς ήρθατε. Σιδερένιοι, υγιείς, κεφάλι κάτω, λίγα λόγια - πολύ δουλειά. Στο χέρι σας είναι να "χτίσετε" το ποδοσφαιρικό σας όνομα. Να ωφεληθείτε κι εσείς και η ομάδα που σας εμπιστεύτηκε...
Κάτι κουρασμένα παλληκάρια...
Θυμήθηκα τον τίτλο της (κλασικής) Ελληνικής ταινίας - κωμωδίας της δεκαετίας του εξήντα παρακολουθώντας την αναμέτρηση της ΑΕΚ με τον Παναιτωλικό. Χωρίς ενέργεια, χωρίς ταχύτητα, χωρίς δυνάμεις, χωρίς εκρήξεις. Ανάπτυξη σε.... αργή κίνηση (slow motion που λένε και στο χωριό μου). Υπάρχουν και αυτές οι νίκες στο πρόγραμμα, θα μπορούσε να πει κάποιος. Ναι, αλλά ως εξαίρεση! Στην ΑΕΚ είναι ο κανόνας και αυτό συνιστά πρόβλημα. Μπορεί μία νίκη να "σκεπάζει" τα πάντα (όλοι βάσει αποτελεσμάτων κρινόμαστε), αλλά προτιμώ να... "γκρινιάξω" μετά από νίκη παρά μετά από ήττα (εκεί που χάνεται το μέτρο και διαβάζουμε ακρότητες). Ο Ευγένιος Γκέραρντ και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς συνήθιζαν να τα "χώνουν" στους παίκτες τους μετά από νίκες, όχι μετά από ήττες γνωρίζοντας ότι είναι πιο δεκτικός ο οργανισμός του ποδοσφαιριστή στις παρατηρήσεις. (Όταν έχεις τα νεύρα σου γιατί έχασες κι ακούς και τον προπονητή να στα "ψάλλει" θες να τον... δείρεις εκείνη την ώρα κι όχι ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου