Τριάρα, πρωτιά και συνεχίζουμε...

«Με προσοχή, συγκέντρωση και σύνεση» ετιτλοφορείτο το άρθρο της προαναγγελίας της αναμέτρησης της ΑΕΚ με την Κηφισιά και οι παίκτες του Ματίας Αλμέιδα τα είχαν και τα τρία χαρακτηριστικά στο παιχνίδι τους.

Δεν υπάρχουν και πολλά να συζητηθούν και να αναλυθούν όταν επικρατείς (στο γήπεδό σου) του ουραγού με 3-0, ο οποίος μάλιστα έπαιζε σχεδόν από το ξεκίνημα του αγώνα με δέκα ποδοσφαιριστές. Καταιγιστική η ΑΕΚ στα πρώτα 30-40 λεπτά, άφησε το πόδι από το γκάζι στο δεύτερο ημίχρονο.

Με την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου περίμενα πως η ομάδα θα σπάσει ρεκόρ τελικών προσπαθειών στο φετινό πρωτάθλημα (34 είναι, "κρατάει" από το εντός έδρας ματς με τον Πανσερρραϊκό), αλλά τελικά έκοψε ρυθμό. Και πάλι όμως οι 28 τελικές (έναντι μόλις δύο της Κηφισιάς) είναι (πολύ) μεγάλος αριθμός (δεύτερη καλύτερη επίδοση της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα).

Προ ημερών είχα γράψει κείμενο υπό τον τίτλο «Ο εξαιρετικός κύριος Λιβάι Γκαρσία» αναφέροντας ότι η χρονιά της εκτόξευσής του δεν ήταν η περσινή, αλλά η φετινή (ή έστω θα ήταν αν δεν είχε τόσους τραυματισμούς). Ένδεκα τέρματα σε ισάριθμες αναμετρήσεις στο φετινό πρωτάθλημα και συνεχίζει.

Χθες είχε κερδισμένο (και χαμένο) πέναλτι, κερδισμένη αποβολή και δύο γκολ! Πριν καν συμπληρωθούν 25 λεπτά είχε καθορίσει το παιχνίδι. Ένδεκα τέρματα σε μόλις 37 τελικές προσπάθειες, όταν ο πρώτος σκόρερ (Μορόν) έχει μόλις ένα περισσότερο (12 γκολ σε 62 τελικές) με ένδεκα περισσότερα παιχνίδια (έχει αγωνισθεί σε 22 ματς). Δικαίως MVP του αγώνα. Παρότι στο pregame κείμενο είχα γράψει:

«Διαβάζω για απουσίες και απώλειες, συγνώμη όταν η ομάδα έχει επιστρέψει στην "κανονικότητα" του ενός αγώνα ανά εβδομάδα και υποδέχεται τον προτελευταίο δεν υφίσταται τέτοια δικαιολογία (όχι πως την χρησιμοποίησε ποτέ ο Ματίας, ακόμη και σε παιχνίδια που θα είχε δίκιο να το κάνει).»

...δεν είχα γνώση ότι θα απουσιάζαν τόσοι πολλοί παίκτες με αποτέλεσμα να αγωνισθεί ο Χατζησαφί ως (αριστερό) στόπερ με παρτενέρ του τον (αριστεροπόδαρο) Κάλενς από δεξιά. Για την ιστορία και μόνο αναφέρω τους απόντες: Μουκουντί, Μήτογλου, Ζίνι, Μάνταλος, Φερνάντες, Πόνσε, Σιμάνσκι, Ρότα και Βίντα.

Τόσων λέξεων κείμενο μέχρι τώρα και δεν έγραψα (ακόμη) λέξη για το ότι η ΑΕΚ πάτησε κορυφή. Με την πιθανότητα να... φάω "κράξιμο", στην παρούσα φάση μου είναι αδιάφορο. Να παίρνει η ομάδα τα παιχνίδια που πρέπει, να παρουσιάζει την εικόνα που πρέπει (και θέλουμε) και η "σούμα" θα γίνει στο τέλος.

Εκεί την θέλω την πρωτιά. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν ξέρω αν "μου έκανε" το αποτέλεσμα της Τούμπας. Και επειδή αποφεύγω τις εικασίες, τις προσθαφαιρέσεις και τους υπολογισμούς κοιτάζω μόνο τα παιχνίδια μας, το τι κάνουμε εμείς. Ούτη την βαθμολογία βλέπω, ούτε τι κάνουν οι υπόλοιποι...

ΥΓ.1 Για γέλια (και για κλάματα) οι δηλώσεις του Αλαφούζου μετά την εντός έδρας ισοπαλία του Παναθηναϊκού με την Λαμία. Του φταίει η κυβέρνηση (την οποία "λιβανίζει" καθημερινά μέσω του τηλεοπτικού του σταθμού), του φταίει το υπουργείο, του φταίνε οι "θυγατρικές", του φταίει και η διαιτησία που δεν του έδωσε "μαϊμού" πέναλτι (γιατί "κανονικό" δεν υπήρξε στο παιχνίδι) και δεν κράτησε περισσότερες καθυστερήσεις (από τα δεκαπέντε λεπτά που κράτησε στο σύνολο, μάλλον θα μπερδεύτηκε με το κύπελλο και νόμιζε ότι την ισοπαλία θα ακολουθήσει ημίωρη παράταση, δεν εξηγείται διαφορετικά). Περί διαιτησίας, «παράγκας» και φαντασμάτων έγραφα προ ημερών και (προφανώς) μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα δεν θα μπορούσε να αλλάξει κάτι ως προς την νοοτροπία της "κεφαλής" του Παναθηναϊκού.

ΥΓ.2 Ο αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός κάλεσε σε... συστράτευση τον Σαββίδη και τον Αλαφούζο επειδή «ο εχθρός του ποδοσφαίρου είναι ένας». Πόσο πιο σουρεαλιστικό μπορεί να γίνει το Ελληνικό πρωτάθλημα;