Καλοδεχούμενη η νίκη!
Νίκη μετά από έναν (ημερολογιακά) μήνα (και πλέον). Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2024: ΑΕΚ - Παναθηναϊκός 2-0, Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2024: ΑΕΚ - Άρης 1-0. Ενδιάμεσα, τρία ανεπιτυχή αποτελέσματα: οι ήττες στο Αγρίνιο και στις Σέρρες και η εντός έδρας ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ.
Άλλαξε κάτι προς το καλύτερο στην αναμέτρηση του κυπέλλου με τον Άρη; Μμμ, καλή ερώτηση. Επί της ουσίας, όχι. Σε επιμέρους σημεία, ναι. Είδαμε μία ΑΕΚ πιο γρήγορη, κάτι απόλυτα λογικό με βάση τις επιλογές που έγιναν στην αρχική ενδεκάδα.
Είναι προφανέστατο πως το κεντρικό αμυντικό δίδυμο των Μήτογλου - Κάλενς είναι πιο γρήγορο από το αντίστοιχο των Βίντα - Μουκουντί. Είναι εμφανές πως οι Πινέδα, Λιούμπισιτς στο "οκτώ" και στο "δέκα" υπερτερούν σε ταχύτητα των Περέιρα και Λιβάι (της παρούσας φάσης) αντίστοιχα που είδαμε στα δύο προηγούμενα παιχνίδια. Ακόμη και στο δεξί άκρο ο Ελίασον είναι πιο γρήγορος και εκρηκτικός (στην παρούσα φάση τουλάχιστον) από τον Λαμέλα.
Δηλαδή η ΑΕΚ κόντρα στον Άρη ήταν ταχύτερη και πιο εκρηκτική από εκείνη που είδαμε κόντρα στον ΠΑΟΚ ή στις Σέρρες. Αυτό βέβαια δεν έκανε και καμία (πολύ μεγάλη) διαφορά γιατί η εικόνα κόντρα στον Άρη δεν ήταν (αισθητά) καλύτερη σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια.
Δείχνει τέτοια λόγω του αποτελέσματατος καθώς η νίκη εξωραΐζει (σχεδόν) τα πάντα. Καλοδεχούμενη η νίκη (που γράφω και στον τίτλο) και για τυπικούς και για ουσιαστικούς (δηλαδή ψυχολογικούς και όχι μόνο) λόγους, αλλά θα πρέπει να την υπερασπιστούμε στον επαναληπτικό αγώνα (κάπου στον Δεκέμβριο). Στο κύπελλο οι νίκες δεν σημαίνουν κάτι, οι προκρίσεις μετρούν. Επίσης μετά από καιρό η ΑΕΚ πήρε πράγματα από τις αλλαγές της, μας είχε λείψει αυτό.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της ΠΑΕ, η ΑΕΚ είχε 55% ποσοστό κατοχής της μπάλας, 13 τελικές προσπάθειες (οι τέσσερις στην εστία), έναντι μόλις τριών του Άρη, τρία κερδισμένα κόρνερ, εννέα κερδισμένα φάουλ και 15 εις βάρος της.
Υπέροχος Ρότα, εξαιρετικοί οι δύο κεντρικοί αμυντικοί (Μήτογλου, Κάλενς), ανεβαίνει ο Ελίασον, πολύ καλός ο Πιερό, καλοί οι Γιόνσον - Πινέδα - "Λιούμπι", δικαίως MVP ο Μαρσιάλ από την στιγμή που πέτυχε το γκολ το οποίο καθόρισε τον νικητή.
Θα ακουσθεί ως ιεροσυλία (και ίσως να είναι): αυτό που λέγανε για τον (τεράστιο) Χατζηπαναγή (ότι μπορεί να ντριπλάρει και μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο) ισχύει και για τον Πάολο. Αν είχε και άλλα στοιχεία στο παιχνίδι του δεν θα αγωνιζόταν στην Ελλάδα. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι τον είχε επιλέξει η Μάντσεστερ Σίτι...
Άλλαξε κάτι προς το καλύτερο στην αναμέτρηση του κυπέλλου με τον Άρη; Μμμ, καλή ερώτηση. Επί της ουσίας, όχι. Σε επιμέρους σημεία, ναι. Είδαμε μία ΑΕΚ πιο γρήγορη, κάτι απόλυτα λογικό με βάση τις επιλογές που έγιναν στην αρχική ενδεκάδα.
Είναι προφανέστατο πως το κεντρικό αμυντικό δίδυμο των Μήτογλου - Κάλενς είναι πιο γρήγορο από το αντίστοιχο των Βίντα - Μουκουντί. Είναι εμφανές πως οι Πινέδα, Λιούμπισιτς στο "οκτώ" και στο "δέκα" υπερτερούν σε ταχύτητα των Περέιρα και Λιβάι (της παρούσας φάσης) αντίστοιχα που είδαμε στα δύο προηγούμενα παιχνίδια. Ακόμη και στο δεξί άκρο ο Ελίασον είναι πιο γρήγορος και εκρηκτικός (στην παρούσα φάση τουλάχιστον) από τον Λαμέλα.
Δηλαδή η ΑΕΚ κόντρα στον Άρη ήταν ταχύτερη και πιο εκρηκτική από εκείνη που είδαμε κόντρα στον ΠΑΟΚ ή στις Σέρρες. Αυτό βέβαια δεν έκανε και καμία (πολύ μεγάλη) διαφορά γιατί η εικόνα κόντρα στον Άρη δεν ήταν (αισθητά) καλύτερη σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια.
Δείχνει τέτοια λόγω του αποτελέσματατος καθώς η νίκη εξωραΐζει (σχεδόν) τα πάντα. Καλοδεχούμενη η νίκη (που γράφω και στον τίτλο) και για τυπικούς και για ουσιαστικούς (δηλαδή ψυχολογικούς και όχι μόνο) λόγους, αλλά θα πρέπει να την υπερασπιστούμε στον επαναληπτικό αγώνα (κάπου στον Δεκέμβριο). Στο κύπελλο οι νίκες δεν σημαίνουν κάτι, οι προκρίσεις μετρούν. Επίσης μετά από καιρό η ΑΕΚ πήρε πράγματα από τις αλλαγές της, μας είχε λείψει αυτό.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της ΠΑΕ, η ΑΕΚ είχε 55% ποσοστό κατοχής της μπάλας, 13 τελικές προσπάθειες (οι τέσσερις στην εστία), έναντι μόλις τριών του Άρη, τρία κερδισμένα κόρνερ, εννέα κερδισμένα φάουλ και 15 εις βάρος της.
Υπέροχος Ρότα, εξαιρετικοί οι δύο κεντρικοί αμυντικοί (Μήτογλου, Κάλενς), ανεβαίνει ο Ελίασον, πολύ καλός ο Πιερό, καλοί οι Γιόνσον - Πινέδα - "Λιούμπι", δικαίως MVP ο Μαρσιάλ από την στιγμή που πέτυχε το γκολ το οποίο καθόρισε τον νικητή.
Θα ακουσθεί ως ιεροσυλία (και ίσως να είναι): αυτό που λέγανε για τον (τεράστιο) Χατζηπαναγή (ότι μπορεί να ντριπλάρει και μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο) ισχύει και για τον Πάολο. Αν είχε και άλλα στοιχεία στο παιχνίδι του δεν θα αγωνιζόταν στην Ελλάδα. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι τον είχε επιλέξει η Μάντσεστερ Σίτι...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου