Επιτέλους (αρκεί να υπάρχει και συνέχεια)...
Όταν σε ένα παιχνίδι από αυτά που χαρακτηρίζουμε ως ντέρμπι (δηλαδή τα ματς μεταξύ των big-5 συνήθως) η μία ομάδα είναι συντριπτικά καλύτερη από την άλλη η απορία που πλανάται είναι αν η νικήτρια βρέθηκε σε εξαιρετική ημέρα, αν η ηττημένη σε πολύ κακή (με αποτέλεσμα η πρώτη να φαίνεται Λίβερπουλ, Μπάρτσα και Μπάγερν μαζί) ή συμβαίνουν και τα δύο ταυτόχρονα.
Ήταν ο Ολυμπιακός συντριπτικά καλύτερος από την ΑΕΚ την προηγούμενη αγωνιστική ή η ΑΕΚ... ξέχασε να μπει στο γήπεδο και έκαναν οι άλλοι πάρτι; Ήταν η ΑΕΚ καταιγιστική κόντρα στον Άρη ή η ομάδα της Θεσσαλονίκης ήταν τόσο κακή και προέκυψε η εικόνα που είδαμε;
Η απάντηση δείχνει (αλλά δεν είναι) απλή όταν βλέπεις τα πράγματα μονοδιάστατα. Είσαι (πχ) ΑΕΚ; Κακή εμφάνιση στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", εξαιρετική κόντρα στον Άρη που (δεν θα) μπορούσε να κάνει κάτι για να προφυλαχθεί από την... καταιγίδα. Είναι όμως έτσι;
Αφήνω το φιλοσοφικό ερώτημα στην άκρη και πάμε στα της αναμέτρησης με τον Άρη. Η ομάδα ήταν απολαυστική. Τέσσερα τέρματα, ωραίο ποδόσφαιρο με 22 τελικές προσπάθειες - οι δώδεκα εντός περιοχής (έναντι μόλις τριών του Άρη, η μία στην εστία), αναγκάσαμε τον Κουέστα σε πέντε αποκρούσεις, 471 πάσες (263 ο Άρης), κερδίσαμε επτά κόρνερ (μηδέν ο Άρης).
Στα αμιγώς αγωνιστικά, χάρηκα με την επιστροφή του (συγκλονιστικού) Σιμάνσκι στην ενδεκάδα (κορυφαίος του γηπέδου μαζί με Πινέδα και "Μούκου"), του (δικαίως MVP) Πινέδα και του Λιούμπισιτς (στην αρχή έδειχνε να του λείπει ρυθμός, αλλά ανέβαινε όσο εξελισσόταν το παιχνίδι, ο τρόπος δε που κατευθύνει το pressing μου θύμισε Αραούχο της σεζόν 2022-2023).
Η ομάδα κέρδισε σε ένταση, ταχύτητα και τρεξίματα (κι όχι μόνο) με τους τρεις συγκεκριμένους χαφ. Επίσης με την επιστροφή του Μουκουντί στο κέντρο της άμυνας η ΑΕΚ απέκτησε έναν play maker στην άμυνα. Ακόμη και η επιλογή του Πήλιου αντί του Χατζισαφί έδωσε πράγματα (ένταση και ταχύτητα).
Οκτώ λόγοι για να χαμογελάς:
1) Αντίδραση. Μετά το "στραπάτσο" από τον Ολυμπιακό ήταν μέγα ερωτηματικό σε τι κατάσταση θα παρουσιαζόταν η ομάδα. Θα την είχε πάρει "από κάτω", θα το πήγαινε συντηρητικά και θα έμπαινε στο γήπεδο "μαζεμένη" (στα όρια του φοβισμένη) ή θα έμπαινε αποφασισμένη να (απο)δείξει ότι ήταν μία κακή παρένθεση (η ήττα στο γήπεδο "Γεώργιος Καραϊσκάκης"); Τελικά είδαμε την εκδοχή που θέλαμε και προσδοκούσαμε. Φλεγόμενο βλέμμα και το μαχαίρι στα δόντια. Αυτό θα μου αρκούσε ακόμη κι αν δεν φθάναμε σε τόσο εύκολη νίκη. Βγάλαμε αντίδραση και ήταν πειστική.
2) Η αντίδραση των παικτών στα (δύο πρώτα) γκολ. Δεν ήταν τυπικοί πανηγυρισμοί, ήταν κατάθεση - δήλωση. Είμαστε έδω, είμαστε ενωμένοι, είμαστε ένα. Όμορφες στιγμές, οι οποίες περνούν (και) μηνύματα.
3) Το αήττητο Νέας Φιλαδέλφειας. Δέκα παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη, οκτώ νίκες συν δύο ισοπαλίες (με Λαμία και ΠΑΟΚ). Οι πέντε (νίκες) είναι στο πρωτάθλημα, οι δύο στην Ευρώπη και η μία στο κύπελλο.
4) Ο (φίλαθλος) κόσμος! Έχει προηγηθεί μία ξεγυρισμένη "σφαλιάρα" (η ήττα από τον Ολυμπιακό), μία πολύ δύσκολη (λόγω της ήττας) εβδομάδα με (αρκετή) γκρίνια, μουρμούρα και πιθανή εσωστρέφεια (στις τάξεις της ομάδας εννοώ), καιρικές συνθήκες κάκιστες με αέρα κι (έντονη) βροχή και... 22.505 εισιτήρια (με βάση τα επίσημα στοιχεία της διοργανώτριας αρχής).
Οι φίλοι και οι "δικοί" σου άνθρωποι στα δύσκολα φαίνονται, στα εύκολα είναι όλοι παρόντες. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε ολόκληρη την 13η αγωνιστική "κόπηκαν" 47.718 εισιτήρια. Δηλαδή σχεδόν οι μισοί ήταν στην Νέα Φιλαδέλφεια. Αυτό κι αν ήταν δήλωση (υπο)στήριξης!
5) Το μηδέν παθητικό. Το έχω ξαναγράψει και θα συνεχίσω να το κάνω γιατί στεκόμαστε κυρίως στα γκολ και δεν το σπουδαιολογούμε. Όσο κι αν συνηθίζουμε να λέμε (ή να ακούμε) ότι "ΑΕΚ σημαίνει επίθεση" οι άμυνες δίνουν τους τίτλους. Δείτε τι συνεβει στις δύο προηγούμενες σεζόν. Οπότε το να κρατάς το "μηδέν" στην εστία σου είναι (ένας ακόμη) λόγος για να χαμογελάς.
6) Ο Άντονι Ζοράν Μαρσιάλ. Σε κάθε παιχνίδι και καλύτερος. Όσο αγωνίζεται βελτιώνεται. Έγραφα την ημέρα που τον αποκτήσαμε: «Πότε θα τον δούμε; Αν όλα πάνε καλά, το νέο έτος. Όχι ότι δεν θα πάρει χρόνο συμμετοχής νωρίτερα, αλλά τον Μαρσιάλ που θέλουμε και προσδοκούμε να δούμε θα πρέπει να τον περιμένουμε.»
Μέχρι τώρα παρότι (εικάζω) ότι δεν βρίσκεται ούτε στο 50% (και πολύ λέω) από άποψη ετοιμότητας έχει δείξει πράγματα. Τρία γκολ και τα τρία σε "μεγάλα" ματς (στα δύο με τον Άρη και εκτός με τον Ολυμπιακό) συν μία ασίστ (κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης).
Στην προχθεσινή αναμέτρηση με τον Άρη είχε -σύμφωνα με την Opta- τρεις τελικές (ένα γκολ), 31 πάσες, ένα τάκλιν και ένα κερδισμένο φάουλ, ενώ είχε (έμμεση) συνεισφορά και στο γκολ του Λιβάι (βλ. το ένα - δύο με τον "Λιούμπι"). Υπάρχουν όμως κι αυτά που δεν τα καταγράφει η στατιστική, αυτά που κάνει με την μπάλα στα πόδια.
7) Ρότα και στατικές φάσεις! Την πρώτη φορά είπα "έτυχε", την δεύτερη περίμενα αν θα... τριτώσει. Δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος που του έκανε μεγάλη εντύπωση ο αριθμός των εκτελέσεων στατικών φάσεων (κόρνερ και φάουλ από πλάγια θέση τόσο δεξιά, όσο και αριστερά) από τον Ρότα.
Και όχι τίποτα άλλο, αλλά ήταν και καλές (έως πολύ καλές) οι εκτελέσεις του. Είχα διαβάσει μία παλαιότερη (περσινή αν θυμάμαι καλά) δήλωσή του που έλεγε ότι πρέπει να βελτιωθεί στις σέντρες. Φέτος δείχνει όντως βελτιωμένος (και σε αυτόν τον τομέα).
8) Η γκολάρα του Πιερό. Κατανοώ ότι δεν μετρά μόνο η (όποια) ομορφιά του γκολ, αλλά και οι συνθήκες του αγώνα. Δηλαδή σε ποιον αντίπαλο το έβαλες, πόσο ήταν το σκορ την συγκεκριμένη χρονική στιγμή που σκόραρες κλπ. Υπό αυτήν την έννοια ίσως "αφαιρούνται πόντοι" από το γκολ του Πιερό καθώς σημειώθηκε στο φινάλε (89') με το παιχνίδι να έχει ήδη κριθεί (καθώς ήταν στο 3-0).
Ακόμη κι έτσι όμως ήταν γκολάρα. Ξεκίνησε από το κέντρο έφθασε μέχρι την περιοχή του Άρη, δεν βρήκε στήριγμα για να πασάρει και το... "μπουμπούνισε"! Τέταρτο τέρμα του Πιερό στο πρωτάθλημα (είναι πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ μαζί με τον Λιβάι).
Διαβάστε την στατιστική απεικόνιση της αναμέτρησης το βράδυ του Σαββάτου στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας με βάση την επίσημη ιστοσελίδα της διοργανώτριας αρχής:
Ήταν ο Ολυμπιακός συντριπτικά καλύτερος από την ΑΕΚ την προηγούμενη αγωνιστική ή η ΑΕΚ... ξέχασε να μπει στο γήπεδο και έκαναν οι άλλοι πάρτι; Ήταν η ΑΕΚ καταιγιστική κόντρα στον Άρη ή η ομάδα της Θεσσαλονίκης ήταν τόσο κακή και προέκυψε η εικόνα που είδαμε;
Η απάντηση δείχνει (αλλά δεν είναι) απλή όταν βλέπεις τα πράγματα μονοδιάστατα. Είσαι (πχ) ΑΕΚ; Κακή εμφάνιση στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", εξαιρετική κόντρα στον Άρη που (δεν θα) μπορούσε να κάνει κάτι για να προφυλαχθεί από την... καταιγίδα. Είναι όμως έτσι;
Αφήνω το φιλοσοφικό ερώτημα στην άκρη και πάμε στα της αναμέτρησης με τον Άρη. Η ομάδα ήταν απολαυστική. Τέσσερα τέρματα, ωραίο ποδόσφαιρο με 22 τελικές προσπάθειες - οι δώδεκα εντός περιοχής (έναντι μόλις τριών του Άρη, η μία στην εστία), αναγκάσαμε τον Κουέστα σε πέντε αποκρούσεις, 471 πάσες (263 ο Άρης), κερδίσαμε επτά κόρνερ (μηδέν ο Άρης).
Στα αμιγώς αγωνιστικά, χάρηκα με την επιστροφή του (συγκλονιστικού) Σιμάνσκι στην ενδεκάδα (κορυφαίος του γηπέδου μαζί με Πινέδα και "Μούκου"), του (δικαίως MVP) Πινέδα και του Λιούμπισιτς (στην αρχή έδειχνε να του λείπει ρυθμός, αλλά ανέβαινε όσο εξελισσόταν το παιχνίδι, ο τρόπος δε που κατευθύνει το pressing μου θύμισε Αραούχο της σεζόν 2022-2023).
Η ομάδα κέρδισε σε ένταση, ταχύτητα και τρεξίματα (κι όχι μόνο) με τους τρεις συγκεκριμένους χαφ. Επίσης με την επιστροφή του Μουκουντί στο κέντρο της άμυνας η ΑΕΚ απέκτησε έναν play maker στην άμυνα. Ακόμη και η επιλογή του Πήλιου αντί του Χατζισαφί έδωσε πράγματα (ένταση και ταχύτητα).
Οκτώ λόγοι για να χαμογελάς:
1) Αντίδραση. Μετά το "στραπάτσο" από τον Ολυμπιακό ήταν μέγα ερωτηματικό σε τι κατάσταση θα παρουσιαζόταν η ομάδα. Θα την είχε πάρει "από κάτω", θα το πήγαινε συντηρητικά και θα έμπαινε στο γήπεδο "μαζεμένη" (στα όρια του φοβισμένη) ή θα έμπαινε αποφασισμένη να (απο)δείξει ότι ήταν μία κακή παρένθεση (η ήττα στο γήπεδο "Γεώργιος Καραϊσκάκης"); Τελικά είδαμε την εκδοχή που θέλαμε και προσδοκούσαμε. Φλεγόμενο βλέμμα και το μαχαίρι στα δόντια. Αυτό θα μου αρκούσε ακόμη κι αν δεν φθάναμε σε τόσο εύκολη νίκη. Βγάλαμε αντίδραση και ήταν πειστική.
2) Η αντίδραση των παικτών στα (δύο πρώτα) γκολ. Δεν ήταν τυπικοί πανηγυρισμοί, ήταν κατάθεση - δήλωση. Είμαστε έδω, είμαστε ενωμένοι, είμαστε ένα. Όμορφες στιγμές, οι οποίες περνούν (και) μηνύματα.
3) Το αήττητο Νέας Φιλαδέλφειας. Δέκα παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη, οκτώ νίκες συν δύο ισοπαλίες (με Λαμία και ΠΑΟΚ). Οι πέντε (νίκες) είναι στο πρωτάθλημα, οι δύο στην Ευρώπη και η μία στο κύπελλο.
4) Ο (φίλαθλος) κόσμος! Έχει προηγηθεί μία ξεγυρισμένη "σφαλιάρα" (η ήττα από τον Ολυμπιακό), μία πολύ δύσκολη (λόγω της ήττας) εβδομάδα με (αρκετή) γκρίνια, μουρμούρα και πιθανή εσωστρέφεια (στις τάξεις της ομάδας εννοώ), καιρικές συνθήκες κάκιστες με αέρα κι (έντονη) βροχή και... 22.505 εισιτήρια (με βάση τα επίσημα στοιχεία της διοργανώτριας αρχής).
Οι φίλοι και οι "δικοί" σου άνθρωποι στα δύσκολα φαίνονται, στα εύκολα είναι όλοι παρόντες. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε ολόκληρη την 13η αγωνιστική "κόπηκαν" 47.718 εισιτήρια. Δηλαδή σχεδόν οι μισοί ήταν στην Νέα Φιλαδέλφεια. Αυτό κι αν ήταν δήλωση (υπο)στήριξης!
5) Το μηδέν παθητικό. Το έχω ξαναγράψει και θα συνεχίσω να το κάνω γιατί στεκόμαστε κυρίως στα γκολ και δεν το σπουδαιολογούμε. Όσο κι αν συνηθίζουμε να λέμε (ή να ακούμε) ότι "ΑΕΚ σημαίνει επίθεση" οι άμυνες δίνουν τους τίτλους. Δείτε τι συνεβει στις δύο προηγούμενες σεζόν. Οπότε το να κρατάς το "μηδέν" στην εστία σου είναι (ένας ακόμη) λόγος για να χαμογελάς.
6) Ο Άντονι Ζοράν Μαρσιάλ. Σε κάθε παιχνίδι και καλύτερος. Όσο αγωνίζεται βελτιώνεται. Έγραφα την ημέρα που τον αποκτήσαμε: «Πότε θα τον δούμε; Αν όλα πάνε καλά, το νέο έτος. Όχι ότι δεν θα πάρει χρόνο συμμετοχής νωρίτερα, αλλά τον Μαρσιάλ που θέλουμε και προσδοκούμε να δούμε θα πρέπει να τον περιμένουμε.»
Μέχρι τώρα παρότι (εικάζω) ότι δεν βρίσκεται ούτε στο 50% (και πολύ λέω) από άποψη ετοιμότητας έχει δείξει πράγματα. Τρία γκολ και τα τρία σε "μεγάλα" ματς (στα δύο με τον Άρη και εκτός με τον Ολυμπιακό) συν μία ασίστ (κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης).
Στην προχθεσινή αναμέτρηση με τον Άρη είχε -σύμφωνα με την Opta- τρεις τελικές (ένα γκολ), 31 πάσες, ένα τάκλιν και ένα κερδισμένο φάουλ, ενώ είχε (έμμεση) συνεισφορά και στο γκολ του Λιβάι (βλ. το ένα - δύο με τον "Λιούμπι"). Υπάρχουν όμως κι αυτά που δεν τα καταγράφει η στατιστική, αυτά που κάνει με την μπάλα στα πόδια.
7) Ρότα και στατικές φάσεις! Την πρώτη φορά είπα "έτυχε", την δεύτερη περίμενα αν θα... τριτώσει. Δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος που του έκανε μεγάλη εντύπωση ο αριθμός των εκτελέσεων στατικών φάσεων (κόρνερ και φάουλ από πλάγια θέση τόσο δεξιά, όσο και αριστερά) από τον Ρότα.
Και όχι τίποτα άλλο, αλλά ήταν και καλές (έως πολύ καλές) οι εκτελέσεις του. Είχα διαβάσει μία παλαιότερη (περσινή αν θυμάμαι καλά) δήλωσή του που έλεγε ότι πρέπει να βελτιωθεί στις σέντρες. Φέτος δείχνει όντως βελτιωμένος (και σε αυτόν τον τομέα).
8) Η γκολάρα του Πιερό. Κατανοώ ότι δεν μετρά μόνο η (όποια) ομορφιά του γκολ, αλλά και οι συνθήκες του αγώνα. Δηλαδή σε ποιον αντίπαλο το έβαλες, πόσο ήταν το σκορ την συγκεκριμένη χρονική στιγμή που σκόραρες κλπ. Υπό αυτήν την έννοια ίσως "αφαιρούνται πόντοι" από το γκολ του Πιερό καθώς σημειώθηκε στο φινάλε (89') με το παιχνίδι να έχει ήδη κριθεί (καθώς ήταν στο 3-0).
Ακόμη κι έτσι όμως ήταν γκολάρα. Ξεκίνησε από το κέντρο έφθασε μέχρι την περιοχή του Άρη, δεν βρήκε στήριγμα για να πασάρει και το... "μπουμπούνισε"! Τέταρτο τέρμα του Πιερό στο πρωτάθλημα (είναι πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ μαζί με τον Λιβάι).
Διαβάστε την στατιστική απεικόνιση της αναμέτρησης το βράδυ του Σαββάτου στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας με βάση την επίσημη ιστοσελίδα της διοργανώτριας αρχής:
ΑΕΚ - Άρης 4-0
4 Γκολ 0
2 Ασίστ 0
22 Τελικές προσπάθειες 3
9 Σουτ εντός μεγάλης περιοχής 1
10 Σουτ εκτός μεγάλης περιοχής 2
3 Κεφαλιές 0
59 Πάσες - κλειδιά 18
2 Κίτρινες κάρτες 3
0 Αποκρούσεις 4
5 Επεμβάσεις 26
19 Κλεψίματα 12
8 Φάουλ 14
2 Οφσάιντ 4
7 Κόρνερ 0
18 Λάθη 28
10/23 Γεμίσματα 2/6
4 Γκολ 0
2 Ασίστ 0
22 Τελικές προσπάθειες 3
9 Σουτ εντός μεγάλης περιοχής 1
10 Σουτ εκτός μεγάλης περιοχής 2
3 Κεφαλιές 0
59 Πάσες - κλειδιά 18
2 Κίτρινες κάρτες 3
0 Αποκρούσεις 4
5 Επεμβάσεις 26
19 Κλεψίματα 12
8 Φάουλ 14
2 Οφσάιντ 4
7 Κόρνερ 0
18 Λάθη 28
10/23 Γεμίσματα 2/6
Σε ατομικό επίπεδο, ο Μουκουντί, ο Μαρσιάλ, ο Γκαρσία και ο Πιερό χρίσθηκαν σκόρερ. Στον Σιμάνσκι και στον Λιούμπισιτς πιστώθηκαν οι δύο ασίστ του αγώνα. Τις περισσότερες τελικές προσπάθειες είχαν ο Μαρσιάλ και ο Πιερό (από τρεις). 4/9 γεμίσματα για τον Ρότα, 3/3 για τον (εκπληκτικό Σιμάνσκι, οι φήμες λένε ότι ακόμη... τρέχει!), 2/3 ο Μαρσιάλ, άστοχος (0/5) ο Φερνάντες.
Μεγαλύτερη συνεισφορά στο passing game είχε ο Σιμάνσκι με 78 πάσες, οι επτά ήταν πάσες "κλειδιά", ακολουθούμενος από τον Μουκουντί (66 πάσες) και τον Πήλιο (39). Δώδεκα πάσες - κλειδιά για τον Λιούμπισιτς (36 στο σύνολο), επτά για τον Μαρσιάλ (31 στο σύνολο). Στα περισσότερα λάθη υπέπεσε ο Φερνάντες (τέσσερα), τρία είχε ο Μαρσιάλ.
Μεγαλύτεροι "κλέφτες" ο Ρότα και ο Βίντα με πέντε και τρία κλεψίματα αντίστοιχα. Στα περισσότερα φάουλ (δύο) υπέπεσε ο Πήλιος, τα περισσότερα κέρδισε ο Πινέδα (έξι, δεν τον σταματούσαν αλλιώς). Συνεχίζουμε χωρίς ανάσα. Τρίτη αναμέτρηση με τον Άρη μέσα σε ένα μήνα (και κάτι... ψιλά). Αυτή την φορά στην Θεσσαλονίκη για τον επαναληπτικό του κυπέλλου (Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2024, 19:30, "Κλεάνθης Βικελίδης")...
Μεγαλύτερη συνεισφορά στο passing game είχε ο Σιμάνσκι με 78 πάσες, οι επτά ήταν πάσες "κλειδιά", ακολουθούμενος από τον Μουκουντί (66 πάσες) και τον Πήλιο (39). Δώδεκα πάσες - κλειδιά για τον Λιούμπισιτς (36 στο σύνολο), επτά για τον Μαρσιάλ (31 στο σύνολο). Στα περισσότερα λάθη υπέπεσε ο Φερνάντες (τέσσερα), τρία είχε ο Μαρσιάλ.
Μεγαλύτεροι "κλέφτες" ο Ρότα και ο Βίντα με πέντε και τρία κλεψίματα αντίστοιχα. Στα περισσότερα φάουλ (δύο) υπέπεσε ο Πήλιος, τα περισσότερα κέρδισε ο Πινέδα (έξι, δεν τον σταματούσαν αλλιώς). Συνεχίζουμε χωρίς ανάσα. Τρίτη αναμέτρηση με τον Άρη μέσα σε ένα μήνα (και κάτι... ψιλά). Αυτή την φορά στην Θεσσαλονίκη για τον επαναληπτικό του κυπέλλου (Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2024, 19:30, "Κλεάνθης Βικελίδης")...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου