Γιατί έφυγε ο Nordin Amrabat;

Μιας και πιάσαμε τα (αγωνιστικής φύσεως) ερωτήματα (με την περίπτωση του Λιβάι) ας ασχοληθούμε με ένα ακόμη, αυτό του τίτλου. Ο Νορντίν Άμραμπατ ανανέωσε το περασμένο καλοκαίρι για έναν ακόμη χρόνο (και πιθανότατα τον τελευταίο του στην ΑΕΚ), αλλά αποχώρησε μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου στο πλαίσιο της (απαραίτητης) αποσυμφόρησης του έμψυχου δυναμικού (όπως έγινε και με τις περιπτώσεις του Τσούμπερ και του Γαλανόπουλου).

Είχαμε αναφερθεί εκτενώς (βλ. το θέμα "Χωράνε όλοι οι καλοί;") στο ότι χρειάζεται εξορθολογισμός του ρόστερ, με την ομάδα να διαθέτει 18 (εν δυνάμει βασικούς) ποδοσφαιριστές για μόλις έξι θέσεις (από το κέντρο και μπροστά). Οπότε το ερώτημα περιορίζεται στο ποιοι θα (έπρεπε να) φύγουν (πρόωρα).

Από την όποια συζήτηση εξαιρούνται (για ευνόητους λόγους) τα ονόματα των "καινούριων" ποδοσφαιριστών, οπότε η σκυτάλη περνάει στους "παλαιούς". Οι περιπτώσεις Τσούμπερ, Γαλανόπουλου φαινόταν (και ήταν) προς την σωστή κατεύθυνση.

Ο Στίβεν πλέον δεν μπορούσε να αγωνισθεί στα άκρα (από αριστερά), ενώ η θέση πίσω από τον σέντερ φορ ήταν (υπερ)καλυμμένη (Λαμέλα, Λιούμπισιτς, Περέιρα, Μάνταλος, Πινέδα). Αυτό το νόημα είχε η δήλωση του Ματίας ότι τον υπολογίζει μόνο ως σέντερ φορ, αλλά και εκεί υπήρχαν (και εξακολουθούν να υπάρχουν) δύο ποδοσφαιριστές (Λιβάι, Πιερό) που είχαν (δικαίως) προβάδισμα.

Από την άλλη, ο Κώστας ήταν το τρίτο ιεραρχικά "εξάρι" της ΑΕΚ και το τέταρτο (ή πέμπτο) ιεραρχικά "οκτάρι" (αν και ο Ματίας τον προτιμούσε στο "έξι"). Ήξερε ότι οι πιθανότητές του να αγωνιστεί ήταν ελάχιστες οπότε προτίμησε να πάει σε άλλη ομάδα και να παίξει (και έπραξε σωστά κατά την άποψή μου).

Ο Νορντίν όμως; "Περίσσευε"; Αρχικά, ναι. Η ΑΕΚ ξεκίνησε την σεζόν με τέσσερις κλασικούς ακραίους επιθετικούς από δεξιά, τους: Ελίασον, Φερνάντες, Άμραμπατ και Τσιλούλη (συν τον Λαμέλα που αγωνίζεται και δεξιά). Ναι, εκεί φαινόταν να χρειαζεται αποσυμφόρηση.

Στην πορεία όμως οι συσχετισμοί άλλαξαν. Ο Τσιλούλης δεν υπολογίζεται και ο Ελίασον είναι στο "μένω - φεύγω" και δεν αγωνίζεται μέχρι να ξεκαθαρίσει το θέμα του. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι πήρε φανέλα βασικού ο Πάολο και ως δεύτερη (ή και πρώτη, ανάλογα με το παιχνίδι) λύση από δεξιά λογίζεται ο Λαμέλα (αυτή ήταν για πολλά χρόνια η κανονική του θέση, απλά τα τελευταία χρόνια "μετακόμισε" στον άξονα).

Η απορία μου είναι γιατί δεν έμεινε (να εξαντλήσει το συμβόλαιό του) ο Άμραμπατ και να δώσει (πολύτιμες βοήθειες) μέχρι να λυθεί (με τον ένα ή τον άλον τρόπο) το θέμα του Ελίασον. Τι κερδίσαμε (αγωνιστικά) που αποχώρησε λίγους μήνες νωρίτερα (από την ολοκλήρωση του συμβολαίου του);

ΤΙΠΟΤΑ! Νομίζω πως (ολόκληρο) το "πακέτο" του Νορντίν (ένταξη, δύναμη, έκρηξη, φυσική κατάσταση, ατομική ενέργεια, τεράστια εμπειρία, ηγετική προσωπικότητα, παίκτης των μεγάλων ματς κλπ) δεν το έχει ούτε ο Πάολο, ούτε ο Έρικ που αγωνίζονται από δεξιά. Να μιλήσουν οι αριθμοί;

➺ Νορντίν Άμραμπατ: Δύο γκολ - μία ασίστ σε εννέα (9) παιχνίδια (μόλις 296 αγωνιστικά λεπτά)
➺ Έρικ Λαμέλα: Δύο γκολ - τρεις ασίστ σε 19 παιχνίδια, όχι όλα από δεξιά (897 αγωνιστικά λεπτά)
➺ Πάολο Φερνάντες: Ένα γκολ - μία ασίστ σε 17 παιχνίδια (776 αγωνιστικά λεπτά)

Θα το εξειδίκευα περισσότερο με αντιπαραβολή των στατιστικών των τριών ποδοσφαιριστών σε περισσότερες κατηγορίες (της φετινής αγωνιστικής περιόδου πάντα), αλλά δεν έχει νόημα. Θεώρησα λάθος εξ αρχής τον (σταδιακό) παραγκωνισμό και εν τέλει το "διαζύγιο" με τον Νορντίν, ιδαίτερα από την στιγμή που το θέμα Ελίασον προέκυψε προτού αποχωρήσει ο Μαροκινός. Ο Άμραμπατ αποχαιρέτησε την ΑΕΚ με απολογισμό 113 αγώνων, 22 τερμάτων και 17 ασίστ.