Και μη... χειρότερα (υπάρχουν;)
Έχουμε εφεύρει κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο για να χάσεις ένα παιχνίδι ή μας ξέφυγε κάποιος (και θα τον δούμε στις υπόλοιπες αγωνιστικές των play off); Τι να (πρωτο)σχολιάσεις και τι να αφήσεις από την αναμέτρηση του ΟΑΚΑ;
Υπάρχει λογική εξήγηση γιατί το παιχνίδι ολοκληρώθηκε με 3-1 αντί για 1-3 με βάση της εικόνα του αγώνα; Πόσα... παράδοξα θα μας "κεράσει" φέτος η ομάδα; 0/2 (ή αν προτιμάτε 2/2 σε ήττες) στα play off και συνεχίζουμε «με το κεφάλι μου ψηλά και την ψυχή στα πόδια» (που τραγουδούν και οι Κατσιμιχαίοι)!
Η γενική εικόνα του αγώνα
Αν εξαιρέσουμε τα πρώτα 20-25 λεπτά (όπου το παιχνίδι ήταν μοιρασμένο), η ΑΕΚ ήταν εμφανώς ανώτερη του ΠαναΘηναϊκού (αναγκάζοντάς τον παθητικό ρόλο) για τουλάχιστον 50-55 λεπτά χάνοντας τα... άχαστα! Στο τελευταίο τέταρτο οι γηπεδούχοι πήραν μέτρα στο γήπεδο, ισορρόπησαν και "χτύπησαν" μετά το 80ό λεπτό φθάνοντας σε μία (ανέλπιστη νομίζω) νίκη. Γιατί συνέβη αυτό; Διότι οι αλλαγές του Παναθηναϊκού απέδωσαν, της ΑΕΚ όχι.
Η διαχείριση των πάγκων
Ο Βιτόρια πήγε πιο ορθολογικά και προχώρησε σε απλές αλλαγές προσώπων και όχι θέσεων. Βγήκε κεντρικό χαφ (Ουναΐ), μπήκε κεντρικό χαφ (Τσέριν). Βγήκε σέντερ φορ (Σφιντέρκσι), μπήκε σέντερ φορ (Γερεμέγεφ). Βγήκε ακραίος (Τετέ), μπήκε ακραίος (Τζούρισιτς). Βγήκε ανασταλτικός μέσος (Σιώπης), μπήκε ανασταλτικός μέσος (Αράο).
Οι επιλογές του Αλμέιδα ήταν λίγο πιο ριψοκίνδυνες, ιδιαίτερα όταν έβγαλε αμυντικό χαφ (Γιόνσον) και μπήκε ακραίος μεσοεπιθετικός (Ελίασον) κι αργότερα όταν βγήκε μεσοεπιθετικός (Λαμέλα) για να μπει ανασταλτικός μέσος (Σιμάνσκι) όταν ο Παναθηναϊκός είχε πάρει μόλις προβάδισμα στο σκορ.
Ακόμη πιο βασικό το ότι ο Παναθηναϊκός πήρε πράγματα από τις αλλαγές του (βλέπε τα δύο γκολ που έκριναν το παιχνίδι), η ΑΕΚ όχι. Ελίασον; Απλή αναφορά στο φύλλο αγώνος. Μαρσιάλ; Απλή αναφορά στο φύλλο αγώνος. Φερνάντες; Απλή αναφορά στο φύλλο αγώνος. Τζούρισιτς συν Γερεμέγεφ = δύο γκολ. Ελίασον συν Μαρσιάλ συν Φερνάντες = μόλις μία τελική προσπάθεια (και οι τρεις). Τόσο απλό...
Η αλλαγή του Γιόνσον
Πολλοί στάθηκαν στην αντικατάσταση του Γιόνσον, η οποία άφησε την ΑΕΚ χωρίς κόφτη και την "έκοψε στα δύο". Δεν συμφωνώ, η αλλαγή έγινε στο 59ο λεπτό και η ΑΕΚ παρέμεινε κυριάρχη μέχρι και το εβδομηντακάτι, έχοντας στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα αυτό τρεις μεγάλες ευκαιρίες και ο Παναθηναϊκός (στο ίδιο διάστημα) δεν πέρασε το κέντρο. Η πρώτη τελική (τελική, όχι ευκαιρία) του Παναθηναϊκού, μετά την αλλαγή του Γιόνσον, ήταν στο 77ο λεπτό, 18 λεπτά μετά!
Η αλλαγή του Πιερό
Απεναντίας η αλλαγή που μας κόστισε ήταν του Πιερό. Με την έξοδό του, στο 73ο λεπτό, αλλάζει το παιχνίδι. Δεν ξέρω αν ήταν (χρονική) σύμπτωση, αλλά μόλις βγήκε πήραν μέτρα στο γήπεδο οι κεντρικοί αμυντικοί του Παναθηναϊκού και (μαζί με αυτούς) η υπόλοιπη ομάδα. Βγήκε το "σκιάχτρο" που τους τρόμαζε! "Άδειασε" (κυριολεκτικά) η επίθεση της ΑΕΚ.
Θα σταθεί κάποιος στην αστοχία του (και θα έχει δίκαιο - έχασε τα άχαστα), αλλά στους υπόλοιπους τομείς η δουλειά του ήταν εξαιρετική. Έδινε μάχες (8/16 κερδισμένες εναέριες μονοχαχίες), έπαιζε "ξύλο" με τα αντίπαλα στόπερ, άνοιγε διαδρόμους, δημιουργούσε (έμμεσα ή άμεσα) κινδύνους. Το τι έκανε στο γήπεδο φάνηκε... όταν βγήκε.
Τι πήραμε από τις (πέντε) αλλαγές;
Μηδέν γκολ, μηδέν ασίστ, μόλις μία τελική, 1/3 γεμίσματα, δέκα λάθη, μηδέν κλεψίματα, μηδέν επεμβάσεις. Υπέπεσαν σε ένα φάουλ, κέρδισαν δύο! Πολλά μηδενικά δεν μαζεύθηκαν; Στον αντίποδα, ο Παναθηναϊκός πήρε από τις αλλαγές του: δύο γκολ (το 2-1 και το 3-1), τέσσερις τελικές προσπάθειες, 2/4 γεμίσματα, μόλις τρία λάθη, δύο κλεψίματα, μία επέμβαση, ενώ κέρδισαν ένα φάουλ χωρίς να υποπέσουν σε κανένα! Αισθητή η διαφορά, έτσι;
Ο κομβικός Μάνταλος
Βλέπω μία (αλλά ουσιαστική) ομοιότητα στα δύο τελευταία παιχνίδια πρωταθλήματος με ΠΑΟΚ (εντός) και Παναθηναϊκό (στο ΟΑΚΑ). Η ΑΕΚ ήταν (πολύ) καλύτερη του αντιπάλου της όσο ο Μάνταλος ήταν "καλά". Όταν κουράσθηκε (κοντά στο 60' με τον ΠΑΟΚ, λίγο μετά το 70ό λεπτό στο ΟΑΚΑ), η εικόνα της ομάδας (και των δύο αγώνων κατ' επέκταση) άλλαξε άρδην (προς το χειρότερο για την ΑΕΚ). Σε αυτόν τον νέο ρόλο του οργανωτή από την θέση "έξι" (deep lying playmaker) όλο το παιχνίδι περνά από τα πόδια του.
Χθες είχε 88 επαφές με την μπάλα (κανείς κι από τις δύο ομάδες περισσότερες), 48/60 (80%) επιτυχημένες πάσες (επίσης κανείς και από τις δύο ομάδες περισσότερες), 9/15 εύστοχες μακρινές μπαλιές, τρεις πάσες κλειδιά, 6/9 κερδισμένες μονομαχίες εδάφους, πέντε κλεψίματα (τα περισσότερα από τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ), τέσσερα τάκλιν (μόνο ο "Γκάτσι" είχε -ένα- περισσότερο), μία επέμβαση, κέρδισε τρία φάουλ. Όσο "βαστούσαν" τα πόδια του η ΑΕΚ κυριαρχούσε (όπως και κόντρα στον ΠΑΟΚ).
Όταν κουράσθηκε, η ομάδα ουσιαστικά... "κατέρρευσε" (επίσης όπως και κόντρα στον ΠΑΟΚ). Ο "Πετράν" βαδίζει το 34ο έτος της ηλικίας του (τα "κλείνει" στις 31 Αυγούστου). Σε χρονικό διάστημα μόλις μίας εβδομάδας αγωνίσθηκε σε τρία ντέρμπι, στα δύο βασικός και αναντικατάστατος, υπερβαίνοντας τα 250 λεπτά:
➺ 30 Μαρτίου: 111 αγωνιστικά λεπτά με τον ΠΑΟΚ
➺ 2 Απριλίου: 43 αγωνιστικά λεπτά με τον Ολυμπιακό
➺ 6 Απριλίου: 99 αγωνιστικά λεπτά με τον Παναθηναϊκό
Μεγάλη η συνεισφορά του και στα τρία ματς (με δύο γκολ μεταξύ άλλων), αλλά... σε αυτή την ηλικία είναι για τέτοια "καψώνια"; Τρία ντέρμπι (στα δύο βασικός) σε μία εβδομάδα μήνα Απρίλιο (στα τελειώματα της σεζόν δηλαδή); Και γιατί δεν τον άλλαξε όταν κουράστηκε, σας ακούω να ρωτάτε εύλογα. Διότι για τον συγκεκριμένο ρόλο δεν υπάρχει άλλος ποδοσφαιριστής με τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά.
Ούτε ο Πινέδα, ούτε ο (τραυματίας) "Λιούμπι" μπορούν να υπηρετήσουν τέτοιον ρόλο. Πιθανά ο Περέιρα να ήταν μία λύση, αλλά είναι τραυματίας. Και γιατί δεν αλλάζει (το σύστημα) όταν κουράζεται ο Μάνταλος; Έχω την αίσθηση πως η χρησιμοποίηση του "Πετράν" στο "έξι" έχει άμεση σχέση με τον Πιερό.
Δηλαδή ο Ματίας προσπάθησε να βρει ένα σύστημα που να ταιριάζει με τα τεχνικά χαρακτηριστικά ενός target man. Και ένας deep lying playmaker συν έναν γρήγορο ποδοσφαιριστή κοντά στον Αϊτινό σέντερ φορ (έχουμε εξηγήσει το γιατί, χθες ήταν ο Πινέδα σε αυτό τον ρόλο) φαντάζει ως μία καλή λύση.
Ο Μάνταλος πέρασε εννέα μακρινές μπαλιές (στις 15 που επιχείρησε) όταν όλοι οι συμπαίκτες του είχαν στο σύνολο 17 (σε 41 επιχειρούμενες)! Δηλαδή 15 ποδοσφαιριστές ΔΕΝ είχαν τις διπλάσιες από μόλις έναν! Διά του λόγου το αληθές:
➺ Ρότα 2/3
➺ Βίντα 3/7
➺ Μπρινιόλι 5/17
➺ Γκατσίνοβιτς 3/7
➺ Πινέδα 2/4
➺ Λαμέλα 1/2
➺ Πάολο 1/1
Ποιους ξεχώρισα;
Μουκουντί, Μάνταλο και Λαμέλα. Θα σταθώ λίγο περισσότερο στον τρίτο, γιατί ακούει τα "εξ αμάξης" από χθες. Ναι (και σε αυτό θα συμφωνήσουμε όλοι) η προσφορά του είναι μικρότερη του ονόματός του (και των προσδοκιών που είχαμε), αλλά όχι και γκρίνια σε ένα ματς που πήγε καλά.
Είχε 52 επαφές με την μπάλα, (87%) ακρίβεια στις πάσες (27/31), έξι πάσες κλειδιά, 7/13 εύστοχες σέντρες, 1/2 μακρινές μπαλιές, 8/13 γεμίσματα, 2/2 κερδισμένες εναέριες μονομαχίες, δύο κλεψίματα, υπέπεσε σε μόλις ένα λάθος. Μόνο στις τελικές προσπάθειες ίσως να υστέρησε (μία εκτός περιοχής). Κατά τα άλλα τι περισσότερο να κάνει; Να καταπιεί σπαθιά;
Οι 22 τελικές
Στα ματς της Νέας Φιλαδέλφειας με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ για το πρωτάθλημα η ΑΕΚ δημιούργησε συνολικά 19 τελικές (7+12). Σε ένα παιχνίδι, στο ΟΑΚΑ, είχε περισσότερες: 22 (σύμφωνα με τις εξειδικευμένες πλατφόρμες στατιστικών όπως η Opta - η στατιστική υπηρεσία της Super League της πιστώνει μία λιγότερη).
Στον αντίποδα ο Παναθηναϊκός έμεινε σε μονοψήφιο αριθμό (εννέα). Σχεδόν τις μισές (τέσσερις) από το 77ο λεπτό και μετά. Παράλληλα είχαμε ποσοστό κατοχής 64%, κερδίσαμε 14 κόρνερ, επιχειρήσαμε 377 πάσες, σεντράραμε τριάντα (30) φορές, κάναμε 23 τάκλιν. Κερδίσαμε 15 φάουλ, υποπέσαμε σε 16. Συνεχίζουμε. Με τι όρεξη και διάθεση δεν ξέρω, αλλά συνεχίζουμε...
Υπάρχει λογική εξήγηση γιατί το παιχνίδι ολοκληρώθηκε με 3-1 αντί για 1-3 με βάση της εικόνα του αγώνα; Πόσα... παράδοξα θα μας "κεράσει" φέτος η ομάδα; 0/2 (ή αν προτιμάτε 2/2 σε ήττες) στα play off και συνεχίζουμε «με το κεφάλι μου ψηλά και την ψυχή στα πόδια» (που τραγουδούν και οι Κατσιμιχαίοι)!
Η γενική εικόνα του αγώνα
Αν εξαιρέσουμε τα πρώτα 20-25 λεπτά (όπου το παιχνίδι ήταν μοιρασμένο), η ΑΕΚ ήταν εμφανώς ανώτερη του ΠαναΘηναϊκού (αναγκάζοντάς τον παθητικό ρόλο) για τουλάχιστον 50-55 λεπτά χάνοντας τα... άχαστα! Στο τελευταίο τέταρτο οι γηπεδούχοι πήραν μέτρα στο γήπεδο, ισορρόπησαν και "χτύπησαν" μετά το 80ό λεπτό φθάνοντας σε μία (ανέλπιστη νομίζω) νίκη. Γιατί συνέβη αυτό; Διότι οι αλλαγές του Παναθηναϊκού απέδωσαν, της ΑΕΚ όχι.
Η διαχείριση των πάγκων
Ο Βιτόρια πήγε πιο ορθολογικά και προχώρησε σε απλές αλλαγές προσώπων και όχι θέσεων. Βγήκε κεντρικό χαφ (Ουναΐ), μπήκε κεντρικό χαφ (Τσέριν). Βγήκε σέντερ φορ (Σφιντέρκσι), μπήκε σέντερ φορ (Γερεμέγεφ). Βγήκε ακραίος (Τετέ), μπήκε ακραίος (Τζούρισιτς). Βγήκε ανασταλτικός μέσος (Σιώπης), μπήκε ανασταλτικός μέσος (Αράο).
Οι επιλογές του Αλμέιδα ήταν λίγο πιο ριψοκίνδυνες, ιδιαίτερα όταν έβγαλε αμυντικό χαφ (Γιόνσον) και μπήκε ακραίος μεσοεπιθετικός (Ελίασον) κι αργότερα όταν βγήκε μεσοεπιθετικός (Λαμέλα) για να μπει ανασταλτικός μέσος (Σιμάνσκι) όταν ο Παναθηναϊκός είχε πάρει μόλις προβάδισμα στο σκορ.
Ακόμη πιο βασικό το ότι ο Παναθηναϊκός πήρε πράγματα από τις αλλαγές του (βλέπε τα δύο γκολ που έκριναν το παιχνίδι), η ΑΕΚ όχι. Ελίασον; Απλή αναφορά στο φύλλο αγώνος. Μαρσιάλ; Απλή αναφορά στο φύλλο αγώνος. Φερνάντες; Απλή αναφορά στο φύλλο αγώνος. Τζούρισιτς συν Γερεμέγεφ = δύο γκολ. Ελίασον συν Μαρσιάλ συν Φερνάντες = μόλις μία τελική προσπάθεια (και οι τρεις). Τόσο απλό...
Η αλλαγή του Γιόνσον
Πολλοί στάθηκαν στην αντικατάσταση του Γιόνσον, η οποία άφησε την ΑΕΚ χωρίς κόφτη και την "έκοψε στα δύο". Δεν συμφωνώ, η αλλαγή έγινε στο 59ο λεπτό και η ΑΕΚ παρέμεινε κυριάρχη μέχρι και το εβδομηντακάτι, έχοντας στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα αυτό τρεις μεγάλες ευκαιρίες και ο Παναθηναϊκός (στο ίδιο διάστημα) δεν πέρασε το κέντρο. Η πρώτη τελική (τελική, όχι ευκαιρία) του Παναθηναϊκού, μετά την αλλαγή του Γιόνσον, ήταν στο 77ο λεπτό, 18 λεπτά μετά!
Η αλλαγή του Πιερό
Απεναντίας η αλλαγή που μας κόστισε ήταν του Πιερό. Με την έξοδό του, στο 73ο λεπτό, αλλάζει το παιχνίδι. Δεν ξέρω αν ήταν (χρονική) σύμπτωση, αλλά μόλις βγήκε πήραν μέτρα στο γήπεδο οι κεντρικοί αμυντικοί του Παναθηναϊκού και (μαζί με αυτούς) η υπόλοιπη ομάδα. Βγήκε το "σκιάχτρο" που τους τρόμαζε! "Άδειασε" (κυριολεκτικά) η επίθεση της ΑΕΚ.
Θα σταθεί κάποιος στην αστοχία του (και θα έχει δίκαιο - έχασε τα άχαστα), αλλά στους υπόλοιπους τομείς η δουλειά του ήταν εξαιρετική. Έδινε μάχες (8/16 κερδισμένες εναέριες μονοχαχίες), έπαιζε "ξύλο" με τα αντίπαλα στόπερ, άνοιγε διαδρόμους, δημιουργούσε (έμμεσα ή άμεσα) κινδύνους. Το τι έκανε στο γήπεδο φάνηκε... όταν βγήκε.
Τι πήραμε από τις (πέντε) αλλαγές;
Μηδέν γκολ, μηδέν ασίστ, μόλις μία τελική, 1/3 γεμίσματα, δέκα λάθη, μηδέν κλεψίματα, μηδέν επεμβάσεις. Υπέπεσαν σε ένα φάουλ, κέρδισαν δύο! Πολλά μηδενικά δεν μαζεύθηκαν; Στον αντίποδα, ο Παναθηναϊκός πήρε από τις αλλαγές του: δύο γκολ (το 2-1 και το 3-1), τέσσερις τελικές προσπάθειες, 2/4 γεμίσματα, μόλις τρία λάθη, δύο κλεψίματα, μία επέμβαση, ενώ κέρδισαν ένα φάουλ χωρίς να υποπέσουν σε κανένα! Αισθητή η διαφορά, έτσι;
Ο κομβικός Μάνταλος
Βλέπω μία (αλλά ουσιαστική) ομοιότητα στα δύο τελευταία παιχνίδια πρωταθλήματος με ΠΑΟΚ (εντός) και Παναθηναϊκό (στο ΟΑΚΑ). Η ΑΕΚ ήταν (πολύ) καλύτερη του αντιπάλου της όσο ο Μάνταλος ήταν "καλά". Όταν κουράσθηκε (κοντά στο 60' με τον ΠΑΟΚ, λίγο μετά το 70ό λεπτό στο ΟΑΚΑ), η εικόνα της ομάδας (και των δύο αγώνων κατ' επέκταση) άλλαξε άρδην (προς το χειρότερο για την ΑΕΚ). Σε αυτόν τον νέο ρόλο του οργανωτή από την θέση "έξι" (deep lying playmaker) όλο το παιχνίδι περνά από τα πόδια του.
Χθες είχε 88 επαφές με την μπάλα (κανείς κι από τις δύο ομάδες περισσότερες), 48/60 (80%) επιτυχημένες πάσες (επίσης κανείς και από τις δύο ομάδες περισσότερες), 9/15 εύστοχες μακρινές μπαλιές, τρεις πάσες κλειδιά, 6/9 κερδισμένες μονομαχίες εδάφους, πέντε κλεψίματα (τα περισσότερα από τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ), τέσσερα τάκλιν (μόνο ο "Γκάτσι" είχε -ένα- περισσότερο), μία επέμβαση, κέρδισε τρία φάουλ. Όσο "βαστούσαν" τα πόδια του η ΑΕΚ κυριαρχούσε (όπως και κόντρα στον ΠΑΟΚ).
Όταν κουράσθηκε, η ομάδα ουσιαστικά... "κατέρρευσε" (επίσης όπως και κόντρα στον ΠΑΟΚ). Ο "Πετράν" βαδίζει το 34ο έτος της ηλικίας του (τα "κλείνει" στις 31 Αυγούστου). Σε χρονικό διάστημα μόλις μίας εβδομάδας αγωνίσθηκε σε τρία ντέρμπι, στα δύο βασικός και αναντικατάστατος, υπερβαίνοντας τα 250 λεπτά:
➺ 30 Μαρτίου: 111 αγωνιστικά λεπτά με τον ΠΑΟΚ
➺ 2 Απριλίου: 43 αγωνιστικά λεπτά με τον Ολυμπιακό
➺ 6 Απριλίου: 99 αγωνιστικά λεπτά με τον Παναθηναϊκό
Μεγάλη η συνεισφορά του και στα τρία ματς (με δύο γκολ μεταξύ άλλων), αλλά... σε αυτή την ηλικία είναι για τέτοια "καψώνια"; Τρία ντέρμπι (στα δύο βασικός) σε μία εβδομάδα μήνα Απρίλιο (στα τελειώματα της σεζόν δηλαδή); Και γιατί δεν τον άλλαξε όταν κουράστηκε, σας ακούω να ρωτάτε εύλογα. Διότι για τον συγκεκριμένο ρόλο δεν υπάρχει άλλος ποδοσφαιριστής με τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά.
Ούτε ο Πινέδα, ούτε ο (τραυματίας) "Λιούμπι" μπορούν να υπηρετήσουν τέτοιον ρόλο. Πιθανά ο Περέιρα να ήταν μία λύση, αλλά είναι τραυματίας. Και γιατί δεν αλλάζει (το σύστημα) όταν κουράζεται ο Μάνταλος; Έχω την αίσθηση πως η χρησιμοποίηση του "Πετράν" στο "έξι" έχει άμεση σχέση με τον Πιερό.
Δηλαδή ο Ματίας προσπάθησε να βρει ένα σύστημα που να ταιριάζει με τα τεχνικά χαρακτηριστικά ενός target man. Και ένας deep lying playmaker συν έναν γρήγορο ποδοσφαιριστή κοντά στον Αϊτινό σέντερ φορ (έχουμε εξηγήσει το γιατί, χθες ήταν ο Πινέδα σε αυτό τον ρόλο) φαντάζει ως μία καλή λύση.
Ο Μάνταλος πέρασε εννέα μακρινές μπαλιές (στις 15 που επιχείρησε) όταν όλοι οι συμπαίκτες του είχαν στο σύνολο 17 (σε 41 επιχειρούμενες)! Δηλαδή 15 ποδοσφαιριστές ΔΕΝ είχαν τις διπλάσιες από μόλις έναν! Διά του λόγου το αληθές:
➺ Ρότα 2/3
➺ Βίντα 3/7
➺ Μπρινιόλι 5/17
➺ Γκατσίνοβιτς 3/7
➺ Πινέδα 2/4
➺ Λαμέλα 1/2
➺ Πάολο 1/1
Ποιους ξεχώρισα;
Μουκουντί, Μάνταλο και Λαμέλα. Θα σταθώ λίγο περισσότερο στον τρίτο, γιατί ακούει τα "εξ αμάξης" από χθες. Ναι (και σε αυτό θα συμφωνήσουμε όλοι) η προσφορά του είναι μικρότερη του ονόματός του (και των προσδοκιών που είχαμε), αλλά όχι και γκρίνια σε ένα ματς που πήγε καλά.
Είχε 52 επαφές με την μπάλα, (87%) ακρίβεια στις πάσες (27/31), έξι πάσες κλειδιά, 7/13 εύστοχες σέντρες, 1/2 μακρινές μπαλιές, 8/13 γεμίσματα, 2/2 κερδισμένες εναέριες μονομαχίες, δύο κλεψίματα, υπέπεσε σε μόλις ένα λάθος. Μόνο στις τελικές προσπάθειες ίσως να υστέρησε (μία εκτός περιοχής). Κατά τα άλλα τι περισσότερο να κάνει; Να καταπιεί σπαθιά;
Οι 22 τελικές
Στα ματς της Νέας Φιλαδέλφειας με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ για το πρωτάθλημα η ΑΕΚ δημιούργησε συνολικά 19 τελικές (7+12). Σε ένα παιχνίδι, στο ΟΑΚΑ, είχε περισσότερες: 22 (σύμφωνα με τις εξειδικευμένες πλατφόρμες στατιστικών όπως η Opta - η στατιστική υπηρεσία της Super League της πιστώνει μία λιγότερη).
Στον αντίποδα ο Παναθηναϊκός έμεινε σε μονοψήφιο αριθμό (εννέα). Σχεδόν τις μισές (τέσσερις) από το 77ο λεπτό και μετά. Παράλληλα είχαμε ποσοστό κατοχής 64%, κερδίσαμε 14 κόρνερ, επιχειρήσαμε 377 πάσες, σεντράραμε τριάντα (30) φορές, κάναμε 23 τάκλιν. Κερδίσαμε 15 φάουλ, υποπέσαμε σε 16. Συνεχίζουμε. Με τι όρεξη και διάθεση δεν ξέρω, αλλά συνεχίζουμε...
Πρωτάθλημα: Super League
Αγωνιστική περίοδος: 2024-25
Φάση: Play off (θέσεις 1-4)
Αγωνιστική: 2η
Αναμέτρηση: Παναθηναϊκός - ΑΕΚ 3-1
Σκόρερ: 17' Μαξίμοβιτς, 80' Τζούρισιτς, 88' Γερεμέγεφ / 47' Μουκουντί
Ημερομηνία: Κυριακή 6 Απριλίου 2025
Ώρα έναρξης: 21:30
Γήπεδο: ΟΑΚΑ
Διαιτητής: Σίλβεστρακ (Πολωνία)
Βοηθοί: Χέινιγκ (Πολωνία), Καρασέβιτς (Πολωνία)
4ος διαιτητής: Παπαπέτρου (Αθηνών)
VAR: Μάλετς (Πολωνία)
AVAR: Τζήλος (Λάρισας)
OVAR: Ζαμπαλάς (Ηπείρου)
Παρατηρητής: Μπίκας (Χαλκιδικής)
Παναθηναϊκός (Ρουί Βιτόρια): Ντραγκόφσκι, Βαγιαννίδης, Γεντβάι, Ίνγκασον, Μλαντένοβιτς, Σιώπης (90′ Αράο), Μαξίμοβιτς, Ουναΐ (65′ Τσέριν), Τετέ (65′ Τζούρισιτς), Πελίστρι (90′ Νίκας), Σφιντέρκσι (74′ Γερεμέγεφ).
ΑΕΚ (Ματίας Αλμέιδα): Μπρινιόλι, Ρότα (81′ Οντουμπάτζο), Βίντα, Μουκουντί, Γκατσίνοβιτς, Γιόνσον (59′ Ελίασον), Πινέδα, Λαμέλα (81′ Σιμάνσκι), Μάνταλος, Κοϊτά (59′ Φερνάντες), Πιερό (73′ Μαρσιάλ).
Αγωνιστική περίοδος: 2024-25
Φάση: Play off (θέσεις 1-4)
Αγωνιστική: 2η
Αναμέτρηση: Παναθηναϊκός - ΑΕΚ 3-1
Σκόρερ: 17' Μαξίμοβιτς, 80' Τζούρισιτς, 88' Γερεμέγεφ / 47' Μουκουντί
Ημερομηνία: Κυριακή 6 Απριλίου 2025
Ώρα έναρξης: 21:30
Γήπεδο: ΟΑΚΑ
Διαιτητής: Σίλβεστρακ (Πολωνία)
Βοηθοί: Χέινιγκ (Πολωνία), Καρασέβιτς (Πολωνία)
4ος διαιτητής: Παπαπέτρου (Αθηνών)
VAR: Μάλετς (Πολωνία)
AVAR: Τζήλος (Λάρισας)
OVAR: Ζαμπαλάς (Ηπείρου)
Παρατηρητής: Μπίκας (Χαλκιδικής)
Παναθηναϊκός (Ρουί Βιτόρια): Ντραγκόφσκι, Βαγιαννίδης, Γεντβάι, Ίνγκασον, Μλαντένοβιτς, Σιώπης (90′ Αράο), Μαξίμοβιτς, Ουναΐ (65′ Τσέριν), Τετέ (65′ Τζούρισιτς), Πελίστρι (90′ Νίκας), Σφιντέρκσι (74′ Γερεμέγεφ).
ΑΕΚ (Ματίας Αλμέιδα): Μπρινιόλι, Ρότα (81′ Οντουμπάτζο), Βίντα, Μουκουντί, Γκατσίνοβιτς, Γιόνσον (59′ Ελίασον), Πινέδα, Λαμέλα (81′ Σιμάνσκι), Μάνταλος, Κοϊτά (59′ Φερνάντες), Πιερό (73′ Μαρσιάλ).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου