Μας έγινε (κακή) συνήθεια πλέον...
Όπως τα "λέει" ο τίτλος. Κάναμε το 4/4 (σε ήττες) στα play off, συμπληρώσαμε έξι συνεχόμενα παιχνίδια χωρίς νίκη (πέντε ήττες και μία ισοπαλία, η τελευταία νίκη ήταν στις 23 Φεβρουαρίου στην Τρίπολη) και έχουμε δύο ακόμη παιχνίδια μπροστά μας (με Παναθηναϊκό εντός και ΠΑΟΚ εκτός έδρας) για να ολοκληρωθεί η (μαρτυρική) σεζόν. Πέμπτη φετινή ήττα σε έξι παιχνίδια κόντρα στον Ολυμπιακό (η μόνη μας νίκη ήταν σε ένα παντελώς αδιάφορο παιχνίδι που δεν έκρινε τίποτα).
Το χειρότερο όλων
Το χειρότερο (ή μάλλον το... χείριστο) με την ΑΕΚ στα play off δεν είναι ότι πάει από ήττα σε ήττα (4/4), είναι που χάνει ενώ παίζει καλά! Αν εξαιρέσουμε το παιχνίδι της 3ης αγωνιστικής στο γήπεδο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" (και εκεί η ΑΕΚ τακτικά δεν ήταν κακή, απλά δεν δημιούργησε), στα τρία υπόλοιπα ματς έχουμε δημιουργήσει 53 τελικές προσπάθειες (μέσο όρο 17,66 ανά αγώνα) και μας έχουν δημιουργήσει μονοψήφιο αριθμό οι αντίπαλοί μας (8 ο ΠΑΟΚ, 9 ο Παναθηναϊκός και 6 ο Ολυμπιακός), 23 στο σύνολο.
Απολογισμός στα τρία συγκεκριμένα παιχνίδια; Μηδέν βαθμοί με τρία (3) τέρματα υπέρ και οκτώ (8) κατά! Εν αντιθέσει με την περσινή αγωνιστική περίοδο όπου η ΑΕΚ "κλάταρε" και "ξεφούσκωσε" στα play off (και αυτός ήταν ο κύριος και πιθανά ο μοναδικός λόγος που έχασε το πρωτάθλημα), φέτος το ζήτημα είναι αμιγώς ψυχολογικό.
Η εύθραυστη ψυχολογία όχι μόνο φέρνει στην επιφάνεια αλλά μεγιστοποιεί τις (φετινές) αδυναμίες της ομάδας, στις οποίες έχουμε αναφερθεί πολλάκις και είναι το πρόβλημα στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου συν του ότι δέχεται γκολ στην πρώτη (άντε στην δεύτερη) ευκαιρία του αντιπάλου (και γενικότερα δέχεται πολλά γκολ σε σχέση με τις λίγες τελικές που δημιουργούν οι αντίπαλοί της).
Οι δύο ανασταλτικοί μέσοι
Ο Ματίας (που δεν ήταν στον πάγκο λόγω της κόκκινης κάρτας) δοκίμασε να (ξανα)ανακατέψει την τράπουλα. Παρέταξε την ομάδα σε σχηματισμό 4-2-3-1 χρησιμοποιώντας (δεν θυμάμαι αν το έχει ξανακάνει φέτος, τουλάχιστον από την αρχή του αγώνα) δύο ανασταλτικούς μέσους: και τον Σιμάνσκι (ο οποίος δεν είναι σε καλή κατάσταση το τελευταίο χρονικό διάστημα, ενώ στο πρώτο μισό της σεζόν ήταν εξαιρετικός) και τον Γιόνσον.
Μπροστά τους, στην θέση "δέκα", ο Μάνταλος. Θυμάμαι ακόμη και τις προηγούμενες σεζόν το εν λόγω δίδυμο συνήθως έπαιρνε χρόνο συμμετοχής στα (θεωρητικά) πιο εύκολα παιχνίδια. Στα ντέρμπι ο Ματίας προτιμούσε κατά κανόνα ένα "εξάρι" κι ένα "οκτάρι" (και αποτέλεσε θέμα προς συζήτηση τότε, αλλά δεν είναι της παρούσης).
Στο πρώτο ημίχρονο η ΑΕΚ (με τα δύο "εξάρια" μέσα) δημιούργησε μόλις τέσσερις τελικές. Στο δεύτερο (με ένα "εξάρι" πλέον, καθώς ο Σιμάνσι αντικαταστάθηκε στην ανάπαυλα) είχε 15! Ανασταλτικά διαφορά δεν είδαμε, από τρεις τελικές πρσπάθειες είχε ο Ολυμπιακός σε κάθε ημίχρονο.
Οι 21 σέντρες
Παίζεις με τον Πιερό σέντερ φορ. Δίπλα του οι Λαμέλα, Κοϊτά και πίσω του ο Μάνταλος. Πόσοι από αυτούς είναι καλοί στο ψηλό παιχνίδι; Μόνο ο Πιερό. Στο τελευταίο ημίωρο παίζεις με τον Κοϊτά στην κορυφή και τους Ελίασον, Φερνάντες στα άκρα (συν τους Πινέδα, Περέιρα πίσω του). Πόσοι από αυτούς είναι καλοί στο ψηλό παιχνίδι; Κανένας!
Τότε για ποιον λόγο επιχειρήσαμε 21 σέντρες (στο σύνολο); (Ρητορικό βέβαια το ερώτημα.) Κατανοώ ότι δεν είναι όλες οι σέντρες ίδιες. Υπάρχουν οι χαμηλές σέντρες, υπάρχουν και τα γεμίσματα από στατικές φάσεις (κόρνερ ή φάουλ) όπου συνηθίζει να προωθείται η "αεροπορία".
Σε set παιχνίδι όμως ποιος ο λόγος (όταν υπάρχουν τα δεδομένα που ανέφερα); Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις οι πέντε (από τις 21) βρήκαν συμπαίκτη. Η πρώτη ομάδα στο πρωτάθλημα σε σέντρες, ο Ολυμπιακός, ολοκλήρωσε τον αγώνα με μόλις επτά (άστοχες όλες).
Είδαμε (και) τον Κοϊτά σέντερ φορ
Είχε συζητηθεί στους (ευρύτερους) κύκλους της ΑΕΚ για το να μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην κορυφή της επίθεσης ο Κοϊτά καθώς ουσιαστικά εναλλακτική του Πιερό δεν υπάρχει. Ήμουν (και παραμένω) αντίθετος για δύο βασικούς λόγους.
Ο πρώτος ήταν η άγνοια της θέσης. Δεν παίρνεις απλά έναν ποδοσφαιριστή και τον τοποθετείς στην κορυφή (ή οπουδήποτε αλλού). Πρέπει να μάθει κινείται (ως φορ) εντός κι εκτός περιοχής, με πλάτη ή με πρόσωπο στο τέρμα. Και αυτό γίνεται μόνο μέσω των προπονήσεων.
Ένα ολόκληρο καλοκαίρι (και μπόλικα επίσημα παιχνίδια στην πορεία) πήρε στον Ματίας να μάθει στον Λιβάι την θέση του σέντερ φορ. Μα, θα πει κάποιος, κάπως έτσι δεν έβαλε τον Τσούμπερ σέντερ φορ στην Νίκαια και "γύρισε" το παιχνίδι με τον Ιωνικό; Πιθανότατα ναι, αλλά την τακτική παιδεία του Στίβεν δεν την έχει (ακόμη τουλάχιστον) ο Κοϊτά.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο ήμουν αντίθετος είναι απλούστερος, η σωματοδομή. Με 1,75 μέτρα στο ύψος απλά δεν παίζεις σέντερ φορ (ιδιαίτερα σε ομάδα που έχει κατοχή μπάλας). Να παίζαμε "ταμπούρι" και να φεύγαμε στην κόντρα ίσως και να δούλευε του Κοϊτά στην κορυφή της επίθεσης.
Εν κατακλείδι
Η ΑΕΚ (και) χθες δεν ήταν κακή. (Όταν ο κορυφαίος -με διαφορά από τον δεύτερο- παίκτης του γηπέδου είναι ο αντίπαλος τερματοφύλακας κάτι σημαίνει.) Ίσα - ίσα, μέχρι και την στιγμή που σημειώθηκε το δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού (στο 74ο λεπτό δηλαδή) ήταν -αν μη τι άλλο- ευχάριστη στο μάτι.
Καλά οργανωμένη, καλή κυκλοφορία μπάλας (59% ποσοστό κατοχής μπάλας, 299/381 πάσες), καλή πίεση (27 κλεψίματα, 52 ανακτήσεις μπάλας), δημιουργία τελικών (19 στο σύνολο, οι 15 εντός περιοχής, οι οκτώ εντός εστίας, εννέα οι αποκρούσεις του Τζολάκη) και φάσεων.
Ήταν ομάδα με αρχή, μέση και τέλος στο γήπεδο. Αυτό που (της) έλειπε ήταν η αυτοπεποίθηση και η ψυχολογία (που βρίσκεται στα τάρταρα) και δεν νομίζω πως αυτό (πλέον) αλλάζει μέχρι το φινάλε της τρέχουσας αγωνιστικής περίοδου.
Το χειρότερο όλων
Το χειρότερο (ή μάλλον το... χείριστο) με την ΑΕΚ στα play off δεν είναι ότι πάει από ήττα σε ήττα (4/4), είναι που χάνει ενώ παίζει καλά! Αν εξαιρέσουμε το παιχνίδι της 3ης αγωνιστικής στο γήπεδο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" (και εκεί η ΑΕΚ τακτικά δεν ήταν κακή, απλά δεν δημιούργησε), στα τρία υπόλοιπα ματς έχουμε δημιουργήσει 53 τελικές προσπάθειες (μέσο όρο 17,66 ανά αγώνα) και μας έχουν δημιουργήσει μονοψήφιο αριθμό οι αντίπαλοί μας (8 ο ΠΑΟΚ, 9 ο Παναθηναϊκός και 6 ο Ολυμπιακός), 23 στο σύνολο.
Απολογισμός στα τρία συγκεκριμένα παιχνίδια; Μηδέν βαθμοί με τρία (3) τέρματα υπέρ και οκτώ (8) κατά! Εν αντιθέσει με την περσινή αγωνιστική περίοδο όπου η ΑΕΚ "κλάταρε" και "ξεφούσκωσε" στα play off (και αυτός ήταν ο κύριος και πιθανά ο μοναδικός λόγος που έχασε το πρωτάθλημα), φέτος το ζήτημα είναι αμιγώς ψυχολογικό.
Η εύθραυστη ψυχολογία όχι μόνο φέρνει στην επιφάνεια αλλά μεγιστοποιεί τις (φετινές) αδυναμίες της ομάδας, στις οποίες έχουμε αναφερθεί πολλάκις και είναι το πρόβλημα στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου συν του ότι δέχεται γκολ στην πρώτη (άντε στην δεύτερη) ευκαιρία του αντιπάλου (και γενικότερα δέχεται πολλά γκολ σε σχέση με τις λίγες τελικές που δημιουργούν οι αντίπαλοί της).
Οι δύο ανασταλτικοί μέσοι
Ο Ματίας (που δεν ήταν στον πάγκο λόγω της κόκκινης κάρτας) δοκίμασε να (ξανα)ανακατέψει την τράπουλα. Παρέταξε την ομάδα σε σχηματισμό 4-2-3-1 χρησιμοποιώντας (δεν θυμάμαι αν το έχει ξανακάνει φέτος, τουλάχιστον από την αρχή του αγώνα) δύο ανασταλτικούς μέσους: και τον Σιμάνσκι (ο οποίος δεν είναι σε καλή κατάσταση το τελευταίο χρονικό διάστημα, ενώ στο πρώτο μισό της σεζόν ήταν εξαιρετικός) και τον Γιόνσον.
Μπροστά τους, στην θέση "δέκα", ο Μάνταλος. Θυμάμαι ακόμη και τις προηγούμενες σεζόν το εν λόγω δίδυμο συνήθως έπαιρνε χρόνο συμμετοχής στα (θεωρητικά) πιο εύκολα παιχνίδια. Στα ντέρμπι ο Ματίας προτιμούσε κατά κανόνα ένα "εξάρι" κι ένα "οκτάρι" (και αποτέλεσε θέμα προς συζήτηση τότε, αλλά δεν είναι της παρούσης).
Στο πρώτο ημίχρονο η ΑΕΚ (με τα δύο "εξάρια" μέσα) δημιούργησε μόλις τέσσερις τελικές. Στο δεύτερο (με ένα "εξάρι" πλέον, καθώς ο Σιμάνσι αντικαταστάθηκε στην ανάπαυλα) είχε 15! Ανασταλτικά διαφορά δεν είδαμε, από τρεις τελικές πρσπάθειες είχε ο Ολυμπιακός σε κάθε ημίχρονο.
Οι 21 σέντρες
Παίζεις με τον Πιερό σέντερ φορ. Δίπλα του οι Λαμέλα, Κοϊτά και πίσω του ο Μάνταλος. Πόσοι από αυτούς είναι καλοί στο ψηλό παιχνίδι; Μόνο ο Πιερό. Στο τελευταίο ημίωρο παίζεις με τον Κοϊτά στην κορυφή και τους Ελίασον, Φερνάντες στα άκρα (συν τους Πινέδα, Περέιρα πίσω του). Πόσοι από αυτούς είναι καλοί στο ψηλό παιχνίδι; Κανένας!
Τότε για ποιον λόγο επιχειρήσαμε 21 σέντρες (στο σύνολο); (Ρητορικό βέβαια το ερώτημα.) Κατανοώ ότι δεν είναι όλες οι σέντρες ίδιες. Υπάρχουν οι χαμηλές σέντρες, υπάρχουν και τα γεμίσματα από στατικές φάσεις (κόρνερ ή φάουλ) όπου συνηθίζει να προωθείται η "αεροπορία".
Σε set παιχνίδι όμως ποιος ο λόγος (όταν υπάρχουν τα δεδομένα που ανέφερα); Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις οι πέντε (από τις 21) βρήκαν συμπαίκτη. Η πρώτη ομάδα στο πρωτάθλημα σε σέντρες, ο Ολυμπιακός, ολοκλήρωσε τον αγώνα με μόλις επτά (άστοχες όλες).
Είδαμε (και) τον Κοϊτά σέντερ φορ
Είχε συζητηθεί στους (ευρύτερους) κύκλους της ΑΕΚ για το να μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην κορυφή της επίθεσης ο Κοϊτά καθώς ουσιαστικά εναλλακτική του Πιερό δεν υπάρχει. Ήμουν (και παραμένω) αντίθετος για δύο βασικούς λόγους.
Ο πρώτος ήταν η άγνοια της θέσης. Δεν παίρνεις απλά έναν ποδοσφαιριστή και τον τοποθετείς στην κορυφή (ή οπουδήποτε αλλού). Πρέπει να μάθει κινείται (ως φορ) εντός κι εκτός περιοχής, με πλάτη ή με πρόσωπο στο τέρμα. Και αυτό γίνεται μόνο μέσω των προπονήσεων.
Ένα ολόκληρο καλοκαίρι (και μπόλικα επίσημα παιχνίδια στην πορεία) πήρε στον Ματίας να μάθει στον Λιβάι την θέση του σέντερ φορ. Μα, θα πει κάποιος, κάπως έτσι δεν έβαλε τον Τσούμπερ σέντερ φορ στην Νίκαια και "γύρισε" το παιχνίδι με τον Ιωνικό; Πιθανότατα ναι, αλλά την τακτική παιδεία του Στίβεν δεν την έχει (ακόμη τουλάχιστον) ο Κοϊτά.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο ήμουν αντίθετος είναι απλούστερος, η σωματοδομή. Με 1,75 μέτρα στο ύψος απλά δεν παίζεις σέντερ φορ (ιδιαίτερα σε ομάδα που έχει κατοχή μπάλας). Να παίζαμε "ταμπούρι" και να φεύγαμε στην κόντρα ίσως και να δούλευε του Κοϊτά στην κορυφή της επίθεσης.
Εν κατακλείδι
Η ΑΕΚ (και) χθες δεν ήταν κακή. (Όταν ο κορυφαίος -με διαφορά από τον δεύτερο- παίκτης του γηπέδου είναι ο αντίπαλος τερματοφύλακας κάτι σημαίνει.) Ίσα - ίσα, μέχρι και την στιγμή που σημειώθηκε το δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού (στο 74ο λεπτό δηλαδή) ήταν -αν μη τι άλλο- ευχάριστη στο μάτι.
Καλά οργανωμένη, καλή κυκλοφορία μπάλας (59% ποσοστό κατοχής μπάλας, 299/381 πάσες), καλή πίεση (27 κλεψίματα, 52 ανακτήσεις μπάλας), δημιουργία τελικών (19 στο σύνολο, οι 15 εντός περιοχής, οι οκτώ εντός εστίας, εννέα οι αποκρούσεις του Τζολάκη) και φάσεων.
Ήταν ομάδα με αρχή, μέση και τέλος στο γήπεδο. Αυτό που (της) έλειπε ήταν η αυτοπεποίθηση και η ψυχολογία (που βρίσκεται στα τάρταρα) και δεν νομίζω πως αυτό (πλέον) αλλάζει μέχρι το φινάλε της τρέχουσας αγωνιστικής περίοδου.
Πρωτάθλημα: Super League
Αγωνιστική περίοδος: 2024-2025
Φάση: Play off (θέσεις 1-4)
Αγωνιστική: 4η
Αναμέτρηση: ΑΕΚ - Ολυμπιακός 2-0
Σκόρερ: 45' Βέλντε, 74' Γιάρεμτσουκ
Ημερομηνία: Κυριακή 27 Απριλίου 2025
Ώρα έναρξης: 20:00
Γήπεδο: Νέα Φιλαδέλφεια
Διαιτητής: Μελέρ Χαλίλ (Τουρκίας)
Βοηθοί: Ουγιαρτσάν, Οζκαρά (Τουρκίας)
4ος διαιτητής: Παπαπέτρου (Αθηνών)
VAR: Οζουτοπράκ (Τουρκίας)
AVAR: Κουμπαράκης (Κυκλάδων)
OVAR: Σιδηρόπουλος (Δωδεκανήσου)
Παρατηρητής: Τριτσώνης (Αθηνών)
ΑΕΚ: Μπρινιόλι, Οντουμπάτζο, Βίντα, Μήτογλου, Γκατσίνοβιτς (62′ Πήλιος), Σιμάνσκι (46′ Πινέδα), Γιόνσον, Λαμέλα (79′ Ελίασον), Μάνταλος (79′ Περέιρα), Κοϊτά, Πιερό (62′ Φερνάντες).
Ολυμπιακός: Τζολάκης, Κοστίνια (67′ Ροντινέι), Ρέτσος, Πιρόλα, Μπρούνο (78′ Μπιανκόν), Γκαρθία (67′ Έσε), Στάμενιτς, Μαρτίνς (78′ Μουζακίτης), Τσικίνιο, Βέλντε, Ελ Κααμπί (72′ Γιάρεμτσουκ).
Αγωνιστική περίοδος: 2024-2025
Φάση: Play off (θέσεις 1-4)
Αγωνιστική: 4η
Αναμέτρηση: ΑΕΚ - Ολυμπιακός 2-0
Σκόρερ: 45' Βέλντε, 74' Γιάρεμτσουκ
Ημερομηνία: Κυριακή 27 Απριλίου 2025
Ώρα έναρξης: 20:00
Γήπεδο: Νέα Φιλαδέλφεια
Διαιτητής: Μελέρ Χαλίλ (Τουρκίας)
Βοηθοί: Ουγιαρτσάν, Οζκαρά (Τουρκίας)
4ος διαιτητής: Παπαπέτρου (Αθηνών)
VAR: Οζουτοπράκ (Τουρκίας)
AVAR: Κουμπαράκης (Κυκλάδων)
OVAR: Σιδηρόπουλος (Δωδεκανήσου)
Παρατηρητής: Τριτσώνης (Αθηνών)
ΑΕΚ: Μπρινιόλι, Οντουμπάτζο, Βίντα, Μήτογλου, Γκατσίνοβιτς (62′ Πήλιος), Σιμάνσκι (46′ Πινέδα), Γιόνσον, Λαμέλα (79′ Ελίασον), Μάνταλος (79′ Περέιρα), Κοϊτά, Πιερό (62′ Φερνάντες).
Ολυμπιακός: Τζολάκης, Κοστίνια (67′ Ροντινέι), Ρέτσος, Πιρόλα, Μπρούνο (78′ Μπιανκόν), Γκαρθία (67′ Έσε), Στάμενιτς, Μαρτίνς (78′ Μουζακίτης), Τσικίνιο, Βέλντε, Ελ Κααμπί (72′ Γιάρεμτσουκ).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου